Lieve mensen, pak een kop koffie, ga er even goed voor zitten, want ik heb weer een pareltje van een managementdilemma voor jullie. Je denkt als moderne manager anno 2024 het beste voor te hebben met je team. Je predikt de balans tussen werk en privé alsof het je nieuwe religie is, moedigt je mensen aan om ’s avonds hun laptops dicht te klappen en de weekenden heilig te verklaren. Klinkt als het toppunt van goed werkgeverschap, toch? Nou, fasten your seatbelts, want hier komt de plottwist.

Enter Simon Sinek, een trotse teamleider die dacht dat hij het allemaal op een rijtje had. Hij introduceerde het nieuwe evangelie: “Gij zult niet werken na 17:00 uur, noch in het weekend uw e-mails checken.” Maar wat blijkt? Simon’s goedbedoelde adviezen waren de stille killer van het teammoraal.

Simon had de hulp ingeroepen van een startup, Watercooler genaamd, die met behulp van machine learning de emotionele onderstroom van zijn team had blootgelegd. En wat zagen we daar? De meest gedreven, gelukkige kantoorkrijgers waren juist degenen die af en toe een avond of een zaterdag opofferden aan het werk. Niet omdat ze moesten, maar omdat ze wilden. Omdat ze ergens om gaven. Omdat ze dat extra stapje voor het bedrijf en elkaar wilden zetten.

Dus toen Simon tegen deze gepassioneerde zielen zei dat ze moesten stoppen met werken in hun vrije tijd, gaf hij ze eigenlijk de boodschap: “Stop maar met zoveel geven om je werk.” Au. Dat doet pijn, Simon.

Wat leren we hier nou van? Dat de mantra van werk-privébalans niet een one-size-fits-all is die je kunt opleggen aan je team. Het is meer een maatpak dat je aanpast aan de individuele behoeften en drijfveren van je medewerkers. De kunst is niet om te dicteren wanneer er gewerkt mag worden, maar om waardering te tonen voor die extra mijl die sommigen willen lopen. Het gaat erom dat je de inzet erkent en viert, zonder dat je de rest van het team het gevoel geeft dat ze 24/7 beschikbaar moeten zijn.

Dus, lieve managers, in plaats van jullie teams te verbieden om in het weekend te werken, hoe zit het met een beetje meer vertrouwen in hun vermogen om zelf die balans te vinden? Misschien is het tijd om die controle een beetje los te laten en te focussen op het bouwen van een cultuur waarin mensen zich gewaardeerd voelen, ongeacht wanneer ze hun magie laten gebeuren. Want laten we eerlijk zijn, niemand heeft ooit gezegd: “Wat een fantastische manager, hij/zij liet me nooit in het weekend werken.” Nee, ze zullen zeggen: “Wat een fantastische manager, hij/zij zag mijn inzet en waardeerde die.”

Dus, laten we die koffie maar opdrinken en ons realiseren dat management soms meer gaat over luisteren en minder over vertellen hoe het moet. Cheers!